بخش خاوری و جنوب خاوری سطح کف دهانه خیام را پوششی از یک دهانه کوچک‌تر و جوان‌تر در بر گرفته و بقیه سطح کفی دهانه خیام توسط شیاری به دو نیم تقسیم شده‌است. این شیار به لبه بیرونی سمت غربی دهانه خیام ختم می‌شود. این بخش‌ها و شیارها به دهانه خیام ظاهری چندبرخوردی بخشیده است.

لبه بیرونی دهانه خیام به شدت فرسایش یافته‌است و در سمت جنوب خاوری‌اش شکاف بزرگی پدید آمده‌است. دهانه‌ای کوچک بخشی از رویه کناره غربی خیام را پوشانده و در کناره‌ها و بخش‌های محیط درونی دهانه خیام دهانک‌های متعدد دیگری دیده می‌شود.

این دهانه با موقعیت ۵۸ درجه شمالی و ۱۰۲٫۱ درجه غربی، عملا در پشت ماه قرار گرفته و بعضی وقت‌ها به دلیل حرکت رخگرد ماه در لبه قمر زمین قرار می‎گیرد؛ اگر در این شرایط وضعیت تابش نور خورشید مساعد باشد، می‎توان این دهانه را از لبه مشاهده کرد اما تنها روش تماشای این دهانه به شکل کامل، عکس‎برداری از مدار ماه است.

اندازه این دهانه و تعدد دهانه‌های کوچک‌تر روی آن از عمر چند میلیارد ساله این دهانه حکایت دارد. نام این دهانه در سال ۱۹۷۰/۱۳۴۹ توسط اتحادیه بین‌المللی نجوم IAU به تصویب رسید.

منبع : نیشابور نیوز